فکر نوشت های یک کودک درون

خنده داره. جدا خنده داره که هی بشینی و فکر کنی که داری معمولی میشی خیلی، داری فاصله میگیری از اون چیزی که یه روزی فکر میکردی باید بشی، داری میشی یکی که شب و روزش رو مثل ساعت کوک کردن. خنده داره که هی بشینی به اینا فکر کنی و بعد بگی که من واقعا ناراحتم به خاطرش. خب اگه ناراحتی پاشو یه کاری بکن. یه کاری بکن که اگه 11 سال و 1 ماه و 1 روز دیگه اومدی اینجا رو خوندی اشکات گلوله نشه بریزه پایین. خب من که میدونم تو چه آدم گریه اویی هستی!

+ بعضی وقتها جدا دلم میخواد که اینجا رو بخونی بیدا. بخونی ولی به من نگی که میخونیش!

8 آبان 1388