فکر نوشت های یک کودک درون

دلم اون قبلنا رو میخواد، بی غم و غصه. بی که بخوای فکر کنی اینقدر راجع به همه چی ! دلم میخواد برگردم عقب تا راهنمایی تا دبیرستان. تا وقتی که این همه دغدغه نداشتم، این همه نگران دیروز و فردا نبودم! این همه آه نداشتم. درس خوندنم چه قشنگتر بود، فکر هم اگر میکردم قشنگ تر بود. کاش یکی این قانون زیستی رشد رو از بین میبرد، کاش همیشه همون قدی می موندم. همون قدی که همه چی توش امکان پذیر بود! این قدر امید داشت واسه آینده که هر کاری میشد کرد! رسما هر کاری ! میشد هر چی که نمی خوای نباشه و هر چی که میخوای باشه !

26 دی 1388